Doktershandschrift
Alhoewel het elektronisch patiƫntendossier (EPD) in veel praktijken en instellingen is ingevoerd, komt het nog regelmatig voor dat de tuchtrechter een doktershandschrift moet ontcijferen.
In deze zaak had een patiënte een orthopedisch chirurg aangeklaagd vanwege behandeling van haar heupklachten.
De orthopedisch chirurg verweerde zich en had het medisch dossier overgelegd.
Het tuchtcollege oordeelde in eerste aanleg dat het handschrift van de orthopedisch chirurg zeer slecht leesbaar was en dat het dossier bovendien onvolledig was. De klacht met betrekking tot slechte dossiervoering werd gegrond verklaard.
In beroep komt het Centraal Tuchtcollege tot een ander oordeel.
Het Centraal Tuchtcollege overweegt dat de voor een leek slecht leesbare decursus niet op zichzelf moet worden bezien maar in samenhang met het röntgenarchief en de correspondentie van de orthopedisch chirurg, waaronder brieven aan de huisarts en de pijnpolikliniek.
De decursus is niet bedoeld voor de patiënt, aldus het Centraal Tuchtcollege, maar voor de opvolgende behandelaar en als geheugensteuntje voor de verdere behandeling.
Al met al vond het Centraal Tuchtcollege de decursus in samenhang met de correspondentie voor ‘de beroepsbeoefenaar’ voldoende leesbaar. Verder was niet gebleken dat er relevante feiten in het dossier ontbraken. De klacht werd in beroep alsnog afgewezen.
Al met al kwam de orthopedisch chirurg in deze zaak alsnog goed weg. De lering die uit deze zaak echter kan worden getrokken is dat een ieder – ook degenen die achteraf een klacht moeten beoordelen – gebaat is bij een goed leesbaar en volledig medisch dossier.
