Verpleegkundige en naleven alcoholbeleid
In hoeverre is een verpleegkundige door haar werkgever tuchtrechtelijk aan te spreken op het alcoholbeleid van de zorginstelling waar zij werkt?
Een werkgever van een psychiatrisch verpleegkundige klaagt bij het tuchtcollege.
De klacht houdt in dat de verpleegkundige heeft toegestaan dat een gedwongen opgenomen patiënte met een langdurige psychiatrische voorgeschiedenis, bekend met een alcoholprobleem, buiten de instelling één glas wijn heeft gedronken. Tevens wordt de verpleegkundige verweten dat zij dit voorval niet heeft gerapporteerd.
De klacht wordt door het tuchtcollege afgewezen. Het tuchtcollege acht het van belang dat algemene (beleids-)regels en richtlijnen ten aanzien van alcoholgebruik in de instelling ontbraken. Verder was er geen recent behandelplan van de patiënte voorhanden waaruit kon worden opgemaakt dat alcoholgebruik moest worden vermeden.
Ook is volgens het tuchtcollege relevant dat binnen de afdeling waar de verpleegkundige werkte, bij de omgang van patiënten aan de verpleegkundigen veel vrijheid werd gegund ten behoeve van een goede behandel- en vertrouwensbasis en ‘out of the box‘ denken werd gestimuleerd.
Ten slotte kan de verpleegkundige niet worden verweten dat zij het alcoholgebruik niet heeft gerapporteerd. Volgens de beleidsregels binnen de zorginstelling diende rapportage alleen plaats te vinden bij buitensporig en fors afwijkend gedrag. Hiervan was in dit geval geen sprake.
De les die uit deze uitspraak volgt is, dat een werkgever bij het tuchtcollege kan klagen over het gedrag van een BIG-geregistreerde werknemer. Wil de werkgever echter met succes kunnen klagen, dan zal de zorginstelling duidelijke richtlijnen en beleidsregels moeten hebben waaraan het gedrag van de werknemer getoetst kan worden. Als de werkgever juist ‘out of the box’ denken stimuleert en een werknemer dat vervolgens ook doet, kan een werkgever achteraf niet klagen dat in strijd met het beleid van de zorginstelling is gehandeld.
Voor de uitspraak, klik hier.
